BİZE DOST OLAN DA GÜLÜYOR, DÜŞMAN OLAN DA…
Prof.Dr.Yahya Taşdelen ANKARA
Sanki Azerbaycanın bin türlü derdi, benim çiynibeymiş gibi, derdine derman aramanın aciları nerde ise beni şair yapacaktır. O zaman da bana, megaloman- kendini beyenmiş- diyeceklerdir. Amma bu özünü beyenmişlik, benim asla işim deyildir. Lider olupta, halkına yüce dağları ben yarattım gibi, şampiyonluk iddiasında bulunan ve bir nokta gibi olanlara aittir.
Vay Azerbaycanın başına gelenlere, iktidarın – irrasyonel bir iktidarın işgalinde olduğu müddetçe ağlamağa devam edeceyiz. Yalan söylüyen, korkan ve sahte yaltakçılık yapan bir halk, diktatoryaya mahkumdur. Ağlamanın, nağıl demenin, şikeste okumanın Vatan, millet ve aşk şiirleri yazmak, gülünç olmaktan başka bir şey deyildir.
Bir türk sözü var – “Böyle başa böyle tarak”. Tam yerini buluyor. Demeli kendi düşen ağlamaz. Bakınız, acınacak halimizi şair ne güzel anlatmış. Meşhur Namık Kemal hem siyaset, hem edebiyat tarihimizde iz bırakan en büyük Vatan ve hürriyet şairidir. Yazıldığı dönemde dillerde dolaşan,
“Edepsizlikte tekleriz, kimi görsek etekleriz,
Hakk’tan da yardım bekleriz, ne utanmaz köpekleriz.
Geldik Vatan kagasına, düştük rütbe yağmasına,
Daldık dünya sefasına, ne utanmaz köpekleriz.
Dalkavukluk, yiyicilik, işte etti bizi harap.
Sen söyle, ey diktatör, ne utanmaz köpekleriz.
Vaanın girdik kanına, leke getirdik şanına,
Cümlemizin bok canına, ne utanmaz köpekleriz.”
Son söz…
Yürü benim hırsızım, kim tutar seni,
Tezekten terazinin boktan olur dirhemi
