Əzrail qağa
Günay Ümid
Sənmi gəldin Əzrail qağa
Sənin gəlişin
Qurtuluşumun səsi qədər xoş,
Bizim dünyamız
İçinə sığacaq qədər kiçik
Qoynunda itəcək qədər boş.
Qünahların qaranlığından
Göz-gözü görmür küçələrdə
Hər döngədə ovuclar
Taleh dilənir Allahdan
Əllər çirkli
Ovuclar qüsulsuz
Dualar günahkar…
İnsanlar…
Canımı ovdular bədənimdən
Adını zülm qoydular,
Ruhumu qovdular bədənimdən
Adımı ölüm qoydular…
Bu dünyanın
Günəşi də alovuyla
Çatmaq istəyir özünü
Ayı qaranlığından
Asmaq istəyir özünü
Qayaları, dağları
Ən uca zirvəsindən
Atmaq istəyir özünü.
Boğmaq istəyir özünü
Ən qəzəbli dalğasında
Çayları, dənizləri də
Bu dünyanın bir halına
Gül, gedək
Əzrail qağa
Səndə özünə
Əzrail axtarmadan
Gəl gedək!
“Xural” qəzeti,
İl: 9, sayı: 023 (431), 19-25 iyun 2011-ci il
