İqtidar-müxalifət dialoqu: niyə siyasi məhbuslardan danışmırlar?.

Necə olur ki, dialoqda güya müxalifəti təmsil edən partiya nümayəndələri bir kəlmə olsun belə Azərbaycanın 80-dən artıq olan siyasi məhbusu barəsində danışmır? İqtidar bütün imkanlarından və vasitələrdən yararlanaraq müxalifəti çirkaba bulayır, fəalları həbslərə atır, vətandaş cəmiyyətini boğur. İndi diqqət yetirək, bu hansı imkanlardır və vasitələrdir ki, iqtidarın qarşısında duran maneələrin belə asanlıqla aradan qaldırılmasında onun dadına çatır? Yenə də az qala bir insan ömrü qədər müxalifət düşərgəsində olmuş, kök salmış, lakin sonradan satılaraq hakimiyyətin alətinə çevrilmiş “müxalifət fədailərimizdir.” Kütlə isə bunu görür, eşidir, bilir. Nəticə isə xudbindir. Monolit olmayan, hər an parçalanmağa meyilli olan müxalifətin çağırışlarına, mitinqlərinə kütlə bu səbəbdən ciddi yanaşmır. İnsanlarımız həmin şəxslərin ifşasını, üstlərindən xətt çəkilməsini, bir daha onlara etibar olunmamasını istəyir. Onsuz da insanlarımız hakimiyyətin yürütdüyü effektsiz siyasəti və məmur özbaşınalığı nəticəsində təngə gəlib və növbəti sürprizlərə ehtiyac duymur. Bəlkə də son 20 ildə çox az təsadüflərdən biridir ki, Azərbaycan xalqı süzgəcdən keçmiş və bütün basqılara baxmayaraq ayaq üstə durmağa bacaran müxalif yönlü bir birliyin, Milli Şuranın yaranmasına nail olub. Milli Şura məmləkətdə artıq müxalifətin aparıcı qüvvəsinə çevilmiş, müstəqil, fərqli, şablon təəssüratı yaratmayan fikirlərin, haqqlı tələblərin səsləndiyi bir təşkilat, mərkəz ab-havasını yaratmışdır. Milli Şura geniş kütlənin dəstəyini almağı arzulayırsa, dərhal qarşısında duran məsələlərin birincisi olaraq yuxarıda qeyd olunan sağlam olmayan, hakimiyyətin qulluğunda duran saxta müxalifəti ifşa etməlidir. Çünki heç məqsədəuyğun deyil ki, 20 ildən artıq müxalifət maskası geyinmiş “siyasətçi” işbazlar, hakimiyyətin ədalətsiz sifarişlərini yerinə yetirən mətbuat bossları öz mənasız, qeyri-professional yazıları və çıxışları ilə Milli Şuranı, onun liderlərini aşağılasınlar, bununla da insanlarımızda qıcıq yaratsınlar. Bu addımın bu günə kimi atılmaması gətirib ona çıxardı ki, iqtidar ölkənin qarşılaşdığı problemləri həll etmək əvəzinə, ölkə xaricində sivillliyini nümayiş etdirmək məqsədilə, ölkə daxilində bir sıra uğursuz projelərə, xüsusilə iqtidar-müxalifət dialoqunun gerçəkləşməsinə cəhd etdi. Hakimiyyətin yersiz dialoq təklifinə elə özünün himayə etdiyi saxta müxalifət məmnuniyyətlə razılıq verdi. Heç kim demir ki, vətandaş cəmiyyətinin üzvləri, müxalifət hakimiyyətin idarə olunmasında iştirak etmək məqsədilə hakimiyyətlə konstruktiv dialoqa getməməlidir. Əksinə, müxalifət bunu etməyə borcludur. Bir daha təkrar edirəm, Müxalifət bunu etməlidir. Birincisi, gərək həqiqətən də bu təklifin arxasında xalqın gün-güzəranının yaxşılaşdırılması istiqamətində hakimiyyətin ata biləcəyi addımların anonsu olsun. İkincisi, bu dialoqda müxalifəti cib partiyaları deyil, sağlam, xalqı düşünən, onun maraq dairəsindən çıxış edən qüvvələr təmsil etməlidir. Əks halda necə olur ki, dialoqda güya müxalifəti təmsil edən partiya nümayəndələri bir kəlmə olsun belə Azərbaycanın 80-dən artıq olan siyasi məhbusu barəsində danışmır?