Qənimət Zahidə ithaf: “Sən içdən azadsan, içdən…”
Bu şeiri Vətəndən uzaq düşüb mühacirət həyatı yaşayan
tanınmış jurnalist Qənimət Zahidə ithaf edirəm
Eheey, Vətən oğlu, necəsən?
Kefin-əhvalın necədir?
Bir ağrıyan yerin,
bir deyiləcək sözün varmı, de?!
Bizdən inciməyə, küsməyə
haqqın var.
Haqqın var ki, səni qoruyammadıq.
İndi söz-söz, misra-misra
xatırlayırıq səni.
Özü də bilirsən harda?
Xarici pasport almaq üçün
növbəyə duranların sırasında.
Ehh… Biz əclafın yekəsiyik!..
Xaqanini də, Nəsimini də
belə didərgin salmışıq vətəndən.
Seyid Əzimi, Sabiri daşqalaq
edənlərdən nə gözləyirsən?
Gözləyirsən ki, desinlər
“Qənimət Zahidi də belə
yolladıq qürbətə?”
Sən haqsızlıqlara qarşı vuruşaraq
bu Vətəndə yaşamaq haqqından keçdin.
Sən qazamatda olanda da
səndən azadlıq qoxusu gəlirdi, qardaş!
İstər Vətən olsun, istər qürbət…
Harada olmağından asılı olmayaraq
insan içdən azad olmalıdır, içdən.
Sən içdən azadsan, ey vətəndaşları
kölə Vətənin məğrur övladı!
Sənə “Azadlığın mübarək!” deyimmi?
Çaşıb birdən qayıtmaq fikrinə düşərsən…
Gəlmə, qardaş, gəlmə!
Səni didərgin salan Vətən
ermənilərə pulsuz, öz vətəndaşlarına
pullu qaz verməklə
qaz vurub qazan doldurur.
Hara gəlirsən?
Təhsilindən nəcasət qoxusu
gələn bir ölkəyəmi?
Yoxsa, səhiyyəsi tibb bacısından
tutmuş nazirinə qədər
rüşvətə bulaşmış bir ölkəyə?
Lap yalvarsalar da, ağız açsalar da
gəlmə, qardaş!
Gəlsən də bu kölə halına
salınmışlardan eşidəcəyin
vur-tut bu bir-iki kəlmə söz olacaq:
“Ayə, harya gəlersən, ayə?”
İbrahim Həssas
28 noyabr 2017-ci il
Xural.com
