Alma mazlumun ahını…

Prof.Dr.Yahya Taşdelen

Ankaradan məxsusən “Xural” üçün

Şunu özetle ifade etmek isterim ki, herkes dertli, ben de dert babası oldum. Bir az evvel pastahanede misafirimle oturuyordum. Dereden-tepeden sohbet ediyorduk. Aile düzeni bozulmuş, oğluna da narkotik kullanıyor diye iftira ederek hapishaneye, yani zindana atmışlar. Devlete, yönetime, merkezi idareye ve adalete küfredip duruyordu. Benim de Azerbaycan kökenli olduğumu anlayınca, daha da fazla ızdırabını açığa vurdu ve rahatça konuşmaya başladı. Almanyada çalışıyormuş, orada bile azerbaycanlıların kendi ülkelerinden şikayet ettiklerini ve vatanlarından harice kaçak olarak gittiklerini, güzelim vatanlarının havasını, insanlarını özlediklerini söyleyip duruyordu. Vatan hasreti o adamı çılgına çevirmişti. Israrla diyordu ki, ben niçin petrol zengini olan bir ülkenin insanı olarak, almanın pisliyini – tuvaletini temizliyeyim ve ezilen, hakarete uğruyan fehle olarak çalışayım. Bizleri böyle haysiyet yapan ülkemizin başçılarına, idarecilerine lanet olsun. Şayet onlarda biraz utanmak ve edep olsa bizleri yabancının bokunu temizletmez ve kles yaptırmazlar… Ben, dr.Yahya Taşdelen olarak, işini, gücünü bırakmış, dert babası olmuştum. “Derdimi ummana döksem” diye bir şarkı vardır. Acaba onumu söylesem? Ülkemizde, Azerbaycanda adaleti, hukuku ve vicdanı artık uzayda arıyacağız. Ülkemizde yaşasak – tıpkı Türkiyede olduğu gibi – bir dert, harice kaçsak, o da ayrıca bir derttir. Bülbülü altın kafese koymuşlar, “ah vatanım, vah vatanım” diye ağlarca ötmeye başlamış… Şimdi istediyiniz kadar 50 katlı binalar, rezidanslar yaptırınız, yolları altın kaplatınız, karabağlı kaçgınları, Karabağ kaçkınlarını “ah vatanım, vah vatanım” demekten kurtaramayacaksınız.

Masamdaki misafir vatandaş isyan ederek ayağa kalktı ve dedi ki, bizi bu yaman güne salanlar, Allahtan belasını tapacaklar ve dedi ki, alma mazlumun ahını, çıkar aheste aheste…