Səadət Cahangir: “Dünya səni kiminsə unutduğu yerdi… heç…”
Xeyirli sabahlar ümidiylə…
İndiki qapıların
içi, çölü birdi… heç,
daha könül də açmaz
üzləri dəmirdi… heç…
özünlə danışarsan:
-bu nə səs-səmirdi?
-heç…
kimsəyə söyləməzlər
belə gizli dərdi heç…
geridə bir hekayə,
danışmayım, sirrdi… heç…
dünya səni kiminsə
unutduğu yerdi… heç…
